Sinharaja Rainforest

Urawhatha.

En zo zijn we dan alweer halverwege onze laatste maand in Sri Lanka, we vliegen 4 maart naar Maleisië en zullen dan komend jaar verder in Zuidoost Azië blijven. Binnenkort gaan we terug naar Negombo om daar onze laatste dagen in Sri Lanka te verblijven om vervolgens naar het vliegveld van Colombo te gaan. We gaan Sri Lanka missen dat is zeker, maar het zal er nog wel even zijn dus we kunnen terug komen.

Sri Lanka, wat “schitterend eiland” betekent, is ook een schitterend eiland. We hebben er enorm van genoten en vooral van Urawhatha, Ambalangoda. We hebben niet veel meer gedaan dan genoten van de rust, het strand, de zon, de mensen en het eten. Ambalangoda heeft alles wat je nodig hebt voor je dagelijkse leven en het is niet groot. Urawata is niet meer dan een paar huizen, aan de andere kant van een rivier maar is daarmee ook zeer rustig. We rijden langs de eierboer, de fruitboer, langs de weg kopen we wat ramboetan en of mangosteen, af en toe bezoeken we een winkeltje en de mensen in supermarkten beginnen aan ons te wennen. Aan het einde van de dag ga ik op het strand zitten en naar de zonsondergang kijken. Heerlijk stil en ontspannen de dag afsluiten, wat heb ik gedaan en gedacht vandaag en wil ik dat morgen dan ook zo doen. En dan s’avonds heerlijk ontspannen het bed in en na een paar minuten slapen. Je zou er zo aan kunnen wennen.

We hebben een dagtripje gemaakt naar Hikkaduwa waar we na een paar uur met een sneltreinvaart er vandoor gingen. Wat een drukte, straten en stranden vol met toeristen en dan van het soort dat niet helemaal ons slag mensen zijn. Horde toeristen lopen achter de grote zeeschildpadden aan, tillen ze op voor een foto of zetten kinderen op de rug van zo’n prachtig dier. Wat een vreselijke horken en schreeuwlelijkerds, blij dat we dat achter ons konden laten en weer van het rustige en prachtige strand van Urawata konden genieten. Hier komen s’nachts schildpadden het strand op en leggen hun eieren. Meestal worden deze weer opgegraven door locals, ze zijn erg gewild omdat men ze erg lekker vind. De eieren worden ook verkocht aan de hatchery’s die je hier in het zuidwesten van Sri Lanka vind. Deze hatchery’s verdienen veel geld aan de schildpadden als toeristische attractie. en dat staat ons zeer tegen. De eigenaar van Sea Crest beach villa koopt de eieren ook op maar dan begraven we deze weer in de grond op een beveiligde plek, wij hebben een flinke donatie gedaan en geholpen met het herbegraven van de eieren.

Dutch Fort Galle.

We zijn ook met de familie uit Waduwa een dagje naar het “Dutch Fort” in Galle geweest. Heel bijzonder om dat oude fort van onder andere het VoC te kunnen bezoeken. Het fort is niet alleen door de Nederlanders gebouwd maar ook door Portugezen en Engelsen, ieder na de eigen belegering van het fort. Je kunt dit fort gratis bezoeken behalve dan enkele tentoonstellingen die een kleine vergoeding vragen. Op de dag dat wij er rondliepen wat het vreselijk warm en er was nergens schaduw. Ook vergeten zwemkleding mee te nemen dus we hebben afgezien. Het was zo heet dat ik een nieuw T-shirt moest kopen omdat de T-shirt die ik aan had te nat was geworden. We hadden er niet goed over nagedacht.
De familie had wat eten meegenomen, rijst met wat bijgerechten en dus moesten we mee eten, kun je moeilijk weigeren en het eten is zo lekker dat je dat ook eigenlijk niet wil weigeren. Alleen, tja geen bestek, hier eten de mensen met hun handen, of eigenlijk met 1 hand, dus ook wij moesten er nu aan. Maar het is moeilijker dan we dachten, je krijgt geen korrel in je mond zonder je T-shirt en short vuil te maken. Wij zaten tot onze oren en ellebogen onder de rijst en curry maar in de mond was er weinig van terug te vinden. Heerlijk om zo in de schaduw van het fort op een grasveldje zo te knoeien met eten. Het was weer een hele leuke en gezellige dag en we hebben er dus weer een hele mooie herinnering bij.

Sinharaja Rainforest

We zijn een weekendje weg geweest, naar het Sinharaja Rainforest een natuurreservaat en een van de 3 overgebleven regenwouden van Sri Lanka. Het was een scooter rit van 110 km door thee plantages, Tea Estates, en door bergen en kleine dorpjes. We merkten al snel dat ons zitvlees inmiddels wat geslonken is en we moesten al met al toch 5 uur rijden. Maar al het moois en de leuke kleine dorpjes hielpen ons er doorheen. We hadden 2 nachten geboekt bij een hotelletje aan de rand van de Rainforest. Onderweg er naar toe kregen we van onze dochter een WhatsApp bericht, het hotel had haar een appje gestuurd dat er een stroomstoring was en dat de boeking dus niet door kon gaan. Had ik blijkbaar een verkeerd nummer doorgegeven, vraag niet hoe dan ,ik weet het niet. Maar goed, na veel heen en weer ge-app werden we naar een andere gelegenheid verwezen in de buurt van het hotel.
Na 5 uur rijden kwamen we vermoeid en uitgedroogd aan, onderweg samen 5 liter water gedronken maar dat water kwam mijn neus wel uit inmiddels. De cabana’s lagen inderdaad op nog geen kilometer van de ingang van het Rainforest en werkelijk in een soort niemandsland. Heerlijk rustig met alleen de geluiden van de natuur. Het bier moest nog gehaald worden in her dorp een paar kilometer verderop, dus ik moest nog even wachten maar wat smaakte dat koud biertje zeg.Lekker afgekoeld in het zwembad en kennis gemaakt met de jonge mensen die er al aanwezig waren. Maar we waren echt vermoeid en wilden wel op tijd opstaan om de Rainforest te bezoeken dus naar een paar biertjes en wat lekker eten ging bij ons het licht al snel uit.

De volgende ochtend na het ontbijt zijn we naar de ingang van het Sinharaja Rainforest gegaan. Op social media werd door vorige bezoekers gewaarschuwd voor bloedzuigers die er veel moesten zijn. Dus we hadden lange broeken en tshirts met lange mouwen mee maar we kregen in het hotel al snel te horen dat het enorm mee viel. We hadden wel de lange broeken aan gedaan maar de tshirts mete lange mouwen maar achter gelaten en dat bleek een goede keuze te zijn.

Je mag de Rainforest niet zonder gids betreden en op een kaart bij de ingang stonden de verschillende routes die je kon maken. De kortste was iets van 2,5 km en de langste 7,5 km, en wij dachten dat we wel een 7,5 km route konden maken. Maar de gids maakte al snel bezwaar, we moesten de 3,5 km route gaan doen, die van 7,5 km is een dag toer. We besloten de raad van onze gids op te volgen en gingen voor de 3,5 km toer. Gelukkig maar, we hielden er geen rekening mee dat dit een tropisch regenwoud is en dat we geen geasfalteerde paden hadden en dat we ook de bergen in gingen. Na een half uurtje lopen waren onze kleren al zo nat dat het leek of we er mee in het zwembad hadden gelegen, wat was het zwaar. Maar wat is het er mooi ook en op de dag dat wij er waren was het er ook niet druk. De gids heeft onze schoenen met zout ingewreven tegen de bloedzuigers, of het geholpen heeft weten we niet maar bloedzuigers hebben wij in elk geval niet gezien. Wel heel veel verschillend flora en fauna, de gids had scherpe ogen en zag diverse reptielen en spinnen al op een afstandje. De vogels lieten zich wel horen maar amper zien, de apen die klommen op een veilige afstand van ons door de bomen. Een reuze eekhoorn lag heerlijk te slapen op een grote tak maar ook op een grotere afstand.

Het was een loodzware tocht omhoog en toen we bij een waterval aankwamen lagen we al snel in het ijskoude water, onze kleren te drogen gelegd in de zon. Er waren nog enkele toeristen aanwezig maar het was er rustig en schoon, zoals het hele oerwoud er schoon uitzag.
Na de zwempartij maar weer naar beneden en terug naar ons hotel, wat waren we blij er weer te zijn. Alles bij elkaar hebben we zo’n 5,5 km gewandeld en hebben er 5 uur over gedaan. Alles deed zeer, spieren in benen en armen, maar ook borstspieren die lieten weten dat ze bestonden. Nooit geweten dat je spieren in je scheenbeen hebt die pijn kunnen doen, maar het was het allemaal meer dan waard. Blij dat we geluisterd hebben naar de gids anders hadden ze ons van die berg kunnen plukken of ons gewoon laten liggen als voer voor de dieren.

Het hotel was verder helemaal leeg, we waren de laatste gasten en dus mijn bestelde bier moest weer uit het dorp gehaald worden. Ze hebben geen licentie dus ze kunnen geen voorraad houden daar, een controle van de politie kan je dan behoorlijk in de problemen brengen. Maar na een kwartiertje kwam dan toch mijn zwaar verdiende ijskoude blik Lion aan, wat smaakte die goed zeg, vooral zo’n eerste koude slok.

We hebben nog wat gegeten en nog even aan de rand van het zwembad gezeten maar om 20 uur ging toch bij ons weer het licht uit. Wat waren deze oude mensen vermoeid zeg, we sliepen dan ook snel en lang.

De volgende ochtend konden we amper het bed uitkomen en lopen naar het toilet werd ineens een hele toer. Het hele lijf deed zeer, spieren waren stijf en deden zeer, botten deden zeer. Je aankleden of je sokken en schoenen aandoen, het was allemaal moeilijk en pijnlijk en we moesten nog 110 km terug rijden. Ons overgebleven zitvlees was al beurs en met onze stijve en pijnlijke spieren was het een zware rit terug. Maar ook nu weer maakte het landschap waar we doorheen reden weer een hoop goed. We hadden een andere route terug genomen en met iets meer dan 4 uur waren we weer terug in ons hotel aan het Urawhatha beach in Ambalangoda. Thuis zeg maar….

Sri Lanka.

Sri Lanka en met name Urawhatha is voor ons een hele bijzondere plek geworden en we komen ook zeker hier weer terug als het ons is gegeven.
Leven hier in Sri Lanka is ongecompliceerd als je wat geld hebt, je kunt helemaal ontstressen en genieten van alles wat Sri Lanka te bieden heeft. Vanuit Urawhatha kun je het zuiden van Sri Lanka makkelijk bereiken met openbaar vervoer, met je gehuurde tuktuk, scooter of net eender wat je wil. En weekendje weg is zeer betaalbaar en wil je een duurdere vakantie, de Malediven liggen op anderhalf uur vliegen vanuit Colombo. Een hotel, een cabana of een guesthouse heb je al vanaf 10 euro en eten in een restaurant is ook zeer betaalbaar. Je kunt naar de drukke toeristische plekken gaan of juist naar de minder bekende stille plekjes van Sri Lanka. Een auto huren kost je nog geen 10 euro per dag wil je wat verder het land in, of je huurt gewoon voor iets meer geld een gids met een auto. Op onze scooter ritjes worden we altijd vriendelijk toegezwaaid door iedereen, de schoolmeisjes lopen giechelend en zwaaiend langs de weg. Oude mannen die hun dagen slijten in de schaduw van een boom kijken je verbaasd na. Iedereen staat klaar om je te helpen of stellen vragen uit een beleefde nieuwsgierigheid. En natuurlijk kom je af en toe ook minder leuke mensen tegen, maar ze zijn zeldzaam in Sri Lanka.