Durian van Penang

Miami Green complex

We verblijven inmiddels alweer 2 maanden in ons appartement in Miami Green, Batu Ferringhi op het eiland Penang (Pulau Pinang) ,Maleisië

En zoals iedereen ontwikkelen ook wij gewoontes. Zoals het boodschappen doen bij een select aantal winkels. We hebben een voorkeur voor een aantal merken producten. En we hebben inmiddels ook onze favoriete restaurants, foodcourts en barretjes. We hebben hier melk herontdekt! Tjonge, de jeugdherinneringen kwamen bij de eerste slok met een klap terug. Wat een smaak en dat voor “low fat” melk, zo heerlijk romig en smaakvol. Ik vond de melk in Nederland al lang niet meer lekker en dronk eigenlijk alleen nog karnemelk. De melk hier is echt een aangename verrassing en is nu weer een standaard onderdeel van ons ontbijt. Net zoals King Kampong Koh Garlic Chilli Sauce, daarvan moeten we inmiddels ook groot inkopen.
Ook onze bezigheden op een dag beginnen langzaamaan weer een routine te worden. We doen ook niet erg veel bijzonders dus het is al snel routine.
Met ons scootertje rijden we hier overal naar toe, Tanjung Bungha, Tanjung Tokong of naar George Town. We kunnen inmiddels al aardig onze weg vinden op Penang zonder Google Maps of Waze. En dan nog, zo af en toe verdwalen is ook leuk en levert mooie ervaringen op. Voor de kosten van de benzine hoef je het niet te laten. Voor net iets meer dan 1 Euro vullen we onze 2,5 ltr tank. De benzine prijs van RON95 is 2 Ringgit. De RON97 is wel een stuk duurder, iets van 3,5 Ringgit.

Het Miami Green complex heeft 2 zwembaden en een mooi aangelegde tuin met koivijver. Verder een gym met diverse toestellen en er zijn op verschillende plekken een soort buiten-bibliotheek te vinden. Daar heb je goede free wifi (wifi 6), wat leesboeken en leuke zitjes. Je ziet regelmatig iemand er in de schaduw werken of men zit er wat te lezen cq te Internetten. En omdat we zogenaamde “defaulters” zijn mogen we overal gebruik van maken. Wat we ook graag doen, lopen op de loopband en zwemmen. Alles wordt goed onderhouden door een team van vaste medewerkers. En het complex is 24/7 beveiligd door security medewerkers.
Hoewel het een groot complex is, is het er zeker niet druk. Sommige dagen zie je zo goed als niemand, dus het is lekker rustig. Alleen in het weekeinde kan het wat drukker worden. Maar dan blijven er altijd nog 5 dagen rust over.

Regenseizoen

Op 20 July is in de Theravada Buddhist school de VASSA periode begonnen tegelijk met het begin van het regenseizoen. Ook wel het natte seizoen of moesson genoemd. Niet dat we er heel veel van mee krijgen. De regenbuien en onweersbuien vinden vaak s’nachts plaats en de temperatuur blijft boven de 27 graden Celsius. Op sommige dagen loopt het op tot ruim 35 graden Celsius en na een nacht regen kan het dan ook flink benauwd worden. Op droge dagen loopt de AQI (Air Quality Index) flink op maar dan nog is het hier altijd redelijk goed. Uiteraard staan veel planten en bomen in bloei, het is hier lente. Dat kan voor wat irritaties aan ogen en/of luchtwegen zorgen, maar na een regenbui is dat vaak ook al weer weg. In het weekend is het ook minder druk op het eiland, minder binnen- en buitenlandse toeristen. Is wel even lekker zo, de drukte zal in oktober wel weer gaan toenemen is de verwachting.
Wat wel opvalt is dat het meer bewolkt is, maar een paar uurtjes zonnen kan bijna altijd. We kunnen nog altijd aan het zwembad liggen wat we dan ook regelmatig doen.

Durian vrucht

Penang staat bekend om de durian vruchten en er zijn hier meerdere grote plantages te vinden. Het seizoen voor de durian loopt van half Mei tot half Augustus, dus ook dat loopt ten einde. Je ziet in die tijd overal de kleine stalletjes langs de weg en overal hangt reclame. De GRAB app stuurt je ook elke dag wel weer een reclame bericht met durian als onderwerp. In de weekeinden kwamen busladingen vol met mensen uit de grote steden, tot uit Singapore, hier naar toe om durian te eten. Op de prijslijst hier op de foto staan de prijzen per 400 gram in Ringgit (RM).

Wanneer je met je scooter rond rijdt dan ruik je de durian al voordat je ogen instaat zijn het stalletje te zien. Je moet er wel enorm van houden wil je dat stinkende fruit willen/kunnen eten.
Maar men is er hier gek op, en er zijn heel veel soorten doerians. De prijs loopt van goedkoop zoals de Durian Kampung, de meest originele durian. Tot behoorlijk stevig aan de prijs zoals de Musang King die niet overal te verkrijgen is. Men zegt dat ze romig zijn en de smaak is van bitter tot zoet, afhankelijk van het soort durian. Ze hebben soms prachtige namen maar er zijn er ook heel veel die met een code worden aangegeven. Zelf zijn we er niet gek op. Mijn smaak wordt voor 30% bepaalt door de reuk. Het eerste wat ik doe als ik iets te eten krijgen is mijn neus er bijna insteken en er eens lekker aan ruiken. Tja, dan kom je bij een durian een beetje bedrogen uit en laat je voorlopig al het eten wel staan. De mensen die het hier eten, meestal langs de weg, eten het met plastic handschoentjes aan die je bij je bestelling mee krijgt. Dat zegt ook wel wat over de reuk. Alsof je naast een pas geopende begraafplaats zit te eten, nee bedankt geen durian. Mocht je toch nieuwsgierig zijn, kijk dan eens op deze website en kom tussen half mei en half augustus naar Penang, Maleisië voor een durian proeverij.

Nederland

Nederland is inmiddels een land hier ver vandaan. Het contact met mensen uit Nederland begint steeds verder af te kavelen. Natuurlijk blijft het contact met de kinderen goed, we bellen wekelijks en hebben via WhatsApp bijna dagelijks wel contact. Met goede vrienden en familie gaat het ook nog goed, misschien niet zo vaak als je zou willen maar dat is normaal. Maar daarna wordt het snel minder, er valt ook niet meer over zo veel te praten. De gezamenlijke belangen/interesse bestaan niet meer. We zijn geen lid van een club meer. En we leven ieder in een andere wereld met aparte beslommeringen. Dat is misschien niet leuk maar ook niet erg, zo gaat dat gedurende je hele leven. Vrienden/kennissen, collega’s, buren enzovoort, zo komen en ze gaan. Alleen hier bouw je niet makkelijk een nieuw sociaal leven op, je bent meer op elkaar aangewezen. En dat gaat bijzonder goed, we zijn erg gelukkig met elkaar en met onze keuze.
Hier worden we langzaamaan herkend en ontstaat er soms heel voorzichtig een praatje. Het sociaal leven in Maleisië vind toch meer binnen de familie plaats.
In Nederland gaat alles gewoon door met de leuke, mooie en verdrietige momenten en daar zijn wij alleen op afstand deelgenoot van. Dat is iets dat je moet accepteren en er leren mee om te gaan. Het hoort bij de keuze die je gemaakt hebt.
Het meest rustgevende is dat we hier niet veel meekrijgen van de lokale politiek. En de Nederlandse politiek interesseert ons niet zoveel meer. En hier zijn er niet zo veel (verbods)regeltjes of mensen die wat van je vinden. En dat dan ook zo nodig jou moeten laten weten met een belerend stemmetje. Af en toe een vervelende moslim die vind dat je te veel drinkt of je dat je te bloot gekleed bent. Maar geen hordes van die wijsvingertje opheffende grachtengordel GL types zoals in Nederland. Trouwens hier met je wijsvinger wijzen is onbeschoft en doe je gewoon niet, hier wijs je met je duim. Hier geldt leven en laten leven, ik heb respect voor jou levenswijze en jij hebt respect voor de mijne. En die ene moslim neem je voor lief en negeer je verder gewoon, “no hablo ingles”. Zó lekker…
Zo af en toe maken we nog een leuk reisje, tenslotte zijn we daarvoor hierheen gegaan. Wel met het vliegtuig want dat is het goedkoopst, het gemakkelijkst en het snelst. We hebben speciaal kleine rugzakken aangeschaft die als cabine bagage mee mogen. Scheelt behoorlijk in de kosten en we kunnen zo doorlopen. We zijn net terug van een 10 daags bezoek aan Bali en de vlucht in oktober naar Thailand is ook al geboekt. Tja, we moeten nu eenmaal elke 90 dagen Maleisië verlaten in verband met het visum, we kunnen niet anders.

Hieronder staan de fotoalbums van de maanden Juli en Augustus.
In onze fotogallerij vind je nog veel meer albums van onze reis.

Fotoalbums Juli/Aug